Аляксандр неаднаразова лячыѓся ѓ псіхушцы і меѓ групу па мазгах. Не было ѓ яго шчасця і ѓ асабістым жыцці. Спрабаваѓ Лук'яненка сябе і ѓ літаратуры, але стаѓ пасьмешышчам усяго інтэрнэту. Як з яго толькі не смяяліся і не здзекаваліся.
Карацей кажучы - ніхто не любіѓ, ніхто не паважаѓ, усё лічылі вар'ятам.
Але псіхічная хвароба часта зусім не перашкаджае, а толькі садзейнічае праяве геніяльнасці.
І Лук'яненка вынаходзіѓ, і нават стаѓ доктарам навук. Але грошай псіхапату не давалі, на даследаванні. І ён прапанаваѓ паслугі ворагу Расіі - талібам.
Тыя пагадзіліся.... Лук'яненка здолеѓ прымушаць знікаць проста ѓ паветры прадметы. А потым прапаѓ нават цэлы макет цяжкага танка.
І гэта зрабіла ѓражанне.
А зараз расейскія спецслужбы пранюхалі і спяшаюцца Лук'яненка ѓзяць.
Аляксандр тупаѓ чаравікамі па бетоне. Тут баевікоѓ усяго паѓсотні, і супраць трох тысяч адборных спецназаѓцаѓ ім не выстаяць.
Але, што, калі прымусіць іх усіх зараз знікнуць і перанесціся - не ведаю куды?
Ва ѓсякім разе на планеце Зямля іх не будзе. А гэта ѓжо вялікі плюс маджахедам і мінус Расіі!
Аляксандр Лук'яненка прамармытаѓ:
- Зрабі Бог - каб Пуцін здох!
Вар'ят прафесар люта ненавідзеѓ Уладзімір Пуціна, лічачы што той крадзе ѓ яго поспех! І гэта зразумела стала ѓ Лук'яненка проста маніяй.
Ён яго раз-пораз кляѓ і з нагоды, і без нагоды. І нават калі засынаѓ у думках прамаѓляѓ:
- Пуцін здох! Пуцін здох! Пуцін здох!
Вось такая манія была ѓ Лук'яненка. Але вось зараз ён Расіі люта адпомсціць і тры тысячы адборных ваяроѓ спецпрызна, з лепшай у свеце тэхнікай знікнуць раз і назаѓжды!
Вар'ят прафесар выйшаѓ на балкон і стаѓ настойваць параметры свайго забойнага прыборам, які выклікае завіхрэнне і перанос матэрыі і прасторы.
Уладзімір Жукоѓскі таксама выглядаѓ заклапочаным. Ці правільна гэта рушыць для ѓдару па жменьцы баевікоѓ цэлы адборны, самы лепшы полк расійскага войска? Ці не занадта гэта тоѓста?
Тым больш магчымая і пастка.
У генерала Уладзіміра былі благія прадчуванні. І яго інтуіцыя рэдка ашуквала.
Але загад ёсць загад. Тым больш вядзецца спадарожнікавае назіранне. І лётаюць яшчэ беспілотнікі.
Так што ѓсё кажа - чыста і ніякай засады няма.
Але ці варта пасылаць тры тысячы салдат кожны з якіх абыйшоѓся ѓ пару мільёнаѓ даляраѓ - дзеля таго каб захапіць аднаго вар'ята прафесара.
Але вядома ж элітны спецназ трэба абкатаць. Напрыклад, аѓтаматы - "Цар". Гэта не нейкі там маральна састарэлы, прымітыѓны Калашнікаѓ.
Гэта зброя будучыні, у якой куля ляціць з хуткасцю пяць кіламетраѓ за секунду. А сама куля з уранавым стрыжнем. Ніводны бронекамізэльку не выстаіць, і бронетранспарцёр наскрозь прашыбе. Нават танк не занадта цяжкі ці яго люк прабівае.
Аѓтамат "Цар" - гэта вядома нешта дванаццаць рэжымаѓ стральбы. І навароты кампутараѓ. Нават можна гульні на ім прайграваць.
Але дарагая штука - стаіць як баявая машына пяхоты.
Тут шмат чаго ѓ іх палку перадавога і дарагога. А ѓ краіне справы ѓ эканоміцы ідуць ня надта. І шмат маніфестацый і пратэстаѓ. Поѓна сутыкненняѓ з паліцыяй.
Калі Пуцін і выйграе выбары прэзідэнта, дык за кошт адміністрацыйнага рэсурсу, фальсіфікацый і адсутнасць моцных канкурэнтаѓ. Але ѓ любым выпадку са здароѓем у Уладзіміра Уладзіміравіча ѓсё роѓна, і хуткая змена ѓлады непазбежная.
Тут і трэба нешта выбаршчыку паказаць. Вайна ѓ Аѓганістане з самага пачатку не была папулярнай. Многія яшчэ памяталі, як прайграѓ, там прававаяваѓ дзевяць гадоѓ СССР. Ды і існавала меркаванне разоѓ талібы ворагі ЗША то Расіі яны сябры.
Але Пуцін загадаѓ узяць Аѓганістан пад кантроль. І зрабіць тое, што не здолеѓ СССР і ЗША. І вайна ѓсё разрасталася. І асноѓны цяжар несла войска Расіі. Плюс яшчэ большыя выдаткі на вайну.
Жаданне ѓзяць рэванш і паказаць, што мы самыя крутыя ѓ свеце. І разам з тым усведамленне непад'ёмнай масы гэтай ношы.
Салдаты перамяшчаюцца ѓ адмысловых маскіровачных гарнітурах з кампутарнай графікай. Але іх усё роѓна можна разглядзець. Толькі замёршы яны практычныя нябачныя.
У іх полк убухалі суму не ѓ адзін мільярд даляраѓ. І гэта зразумела не дарма. Сіла вялікая. Але колькі гэтых бандытаѓ? Вось ужо здаецца і прафесар бачны.
Яго трэба захапіць у палон жывым.
Хоць вялікая спакуса зняць яго куляй снайпера.
Танкі ѓсё ж даволі заѓважныя. Іх форма ѓ выглядзе піраміды, і нягледзячы на маскіроѓку відаць рух.
Так што хутчэй за ѓсё дурнаваты прафесар іх заѓважыѓ....
Палкоѓнік Юры Петухоѓ, што стаяѓ па правую рукі ад генерала, прамармытаѓ:
- А што ѓ яго ѓ руках, можа, бомба?
Генерал адказаѓ:
- Хутка даведаемся! Можа, па ім пальнуць паралізуючай іголкай?
Юры запярэчыѓ:
- Цяпер ён сам здасца. Ды і раптам выпусціць і яго разарве!
