- Εφτά οχτώ...
Ακούστηκε, πνιχτή, σαν μέσα από ένα πυκνό πέπλο, η φωνή ενός απαθούς υπολογιστή.
- Εννέα δέκα...
Πρέπει να σηκωθείς γρήγορα, να σηκωθείς απότομα, αλλιώς θα έρθει το τέλος. Αλλά το σώμα είναι παράλυτο. Μέσα από την πυκνή κόκκινη-καπνιστή ομίχλη, ο εχθρός είναι αόριστα ορατός. Αυτό το τεράστιο τρίποδο τέρας είναι ένα διπλοειδές. Είχε ήδη σηκώσει τη χοντρή και μακριά χτένα του, ετοιμάζοντας να κατεβάσει τη λεπίδα της ζωντανής γκιλοτίνας με κολοσσιαία δύναμη. Δύο τεράστιες λαβίδες στα πλάγια άνοιξαν αρπακτικά, το τρίτο άκρο είναι μακρύ, αγκαθωτό, βουρτσίζει την ουρά ενός σκορπιού, βρίσκεται πίσω, ξύνει ανυπόμονα το πάτωμα της αρένας. Από ένα άσχημο, ανώμαλο ρύγχος καλυμμένο με πράσινα κονδυλώματα, έσταζε κίτρινο, βρωμερό σάλιο - σφύριγμα και κάπνισμα στον αέρα. Ένα αηδιαστικό φρικιό έπεσε πάνω από ένα μυώδες, ματωμένο ανθρώπινο σώμα.
- Εντεκα δωδεκα...
Τώρα οι λέξεις γίνονται βασανιστικά εκκωφαντικές, σαν χτυπήματα σφυριού στα τύμπανα. Ο υπολογιστής θεωρεί λίγο πιο αργό από τα τυπικά επίγεια μέτρα του χρόνου. Το δεκατρία είναι ήδη νοκ-άουτ.
Η απόφαση γεννήθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ξαφνικά, ισιώνοντας απότομα το δεξί του πόδι και χρησιμοποιώντας το αριστερό του ως ελατήριο, αποφεύγοντας σαν λεοπάρδαλη με έξαλλη μανία, ο άνδρας έδωσε το πιο δυνατό χαμηλών χτύπων ακριβώς στο νευρικό κέντρο του εξωγήινου τέρατος - ένα υβρίδιο πυριτίου-μαγνήσιου ενός καβουριού και ένας φρύνος. Το χτύπημα ήταν δυνατό, απότομο και ακριβές, εξάλλου, συνέπεσε με την επερχόμενη κίνηση του θηρίου. Το τέρας του υπο-κόσμου (ένας ενδιάμεσος βιότοπος ικανός να ταξιδεύει μεταξύ των αστεριών που αναπληρώνεται με την ενέργεια των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, αλλά στους κατοικημένους κόσμους ένα αρπακτικόЈ που δεν τολμούσε να καταβροχθίζει οργανικά κάθε είδους) βυθίστηκε ελαφρά, αλλά δεν έπεσε. Αυτή η ποικιλία διπλοειδών έχει πολλά νευρικά κέντρα, γεγονός που τα διακρίνει πολύ από άλλα πλάσματα. Ένα χτύπημα στο μεγαλύτερο από αυτά προκάλεσε μόνο μερική παράλυση.
Ο αντίπαλος του τέρατος, παρά τους φαρδιούς ώμους και τους σμιλεμένους μύες, ήταν πολύ νέος, σχεδόν αγόρι. Τα χαρακτηριστικά του κατακόκκινου προσώπου είναι λεπτά, αλλά εκφραστικά. Αν δεν παραμορφώνονται από τον πόνο και την οργή, τότε φαίνονται αφελείς και ευγενικοί. Όταν εμφανίστηκε στην αρένα, ένας βρυχηθμός απογοήτευσης πέρασε ακόμη και στις εξέδρες, πόσο ειρηνικός και ακίνδυνος έμοιαζε ένας έφηβος ο μονομάχος. Αν και τώρα, αυτό δεν είναι πια αγόρι, αλλά ένα εξαγριωμένο μικρό ζώο, τα μάτια του εκπέμπουν τόσο ξέφρενο μίσος που φαινόταν ότι δεν θα τον αποτέφρωναν χειρότερα από ένα υπερλέιζερ. Από το χτύπημα, ο τύπος παραλίγο να σπάσει το πόδι του, αλλά συνέχισε να κινείται με ταχύτητα γάτας, αν και κουτσαίνοντας λίγο.
Ο πόνος δεν μπορεί να σπάσει το τσιτάχ, απλώς κινητοποιεί όλα τα κρυμμένα αποθέματα του νεαρού οργανισμού, εισάγοντας σε ένα είδος έκστασης!
Στο κεφάλι του αγοριού, χιλιάδες τύμπανα φαίνεται να χτυπούν, αδάμαστη ενέργεια ρέει μέσα από τις φλέβες και τους τένοντες. Ακολούθησε μια σειρά από δυνατά τονισμένα χτυπήματα στο σώμα του μαστόδοντα. Σε απάντηση, το τέρας κούνησε την τσιμπίδα του, αιχμηρή και μισό centner βάρους. Συνήθως αυτά τα ζώα έχουν μια αντίδραση ζογκλέρ, αλλά ένα ακριβές χτύπημα στον νευρικό κόμβο την επιβράδυνε. Ο νεαρός μαχητής, έχοντας κάνει τούμπα, άφησε την τρομερή κορυφή και κατέληξε πίσω από το τέρας. Αντικαθιστώντας το γόνατό του και περνώντας το χέρι του με ένα νύχι, ο νεαρός το χτύπησε με τον αγκώνα του, επενδύοντας όλο του το βάρος και έκανε μια απότομη στροφή του σώματος. Ακούστηκε ένα τσάκισμα ενός σπασμένου μέλους. Σε λάθος γωνία, το νύχι συνθλίβεται, ψεκάζοντας ένα μικρό σιντριβάνι με βρωμερό αίμα στο χρώμα του φρύνου. Αν και το άγγιγμα του υγρού που εκτοξεύτηκε από το πλάσμα κράτησε μόνο μια στιγμή, ο νεαρός μονομάχος ένιωσε ένα ισχυρό έγκαυμα, ωχρές κατακόκκινες φουσκάλες διογκώθηκαν αμέσως στο στήθος και στο δεξί του χέρι. Έπρεπε να πηδήξω πίσω και να σπάσω την απόσταση. Η κραυγή πόνου του θηρίου είναι ένα μείγμα από βρυχηθμό λιονταριού, κραυγή βατράχου και σφύριγμα οχιάς. Σε μια έξαλλη οργή, το τέρας όρμησε προς τα εμπρός - ο νεαρός άνδρας, καλυμμένος με ένα μείγμα αίματος και ιδρώτα, έκανε έναν καταρράκτη τούμπες και πέταξε προς το θωρακισμένο πλέγμα. Με ένα τρέξιμο ξεκίνημα, επενδύοντας όλο του το βάρος, το τέρας χτύπησε με μια κορυφή, προσπαθώντας να τρυπήσει το στήθος του εχθρού. Ο νεαρός άνδρας γλίτωσε το χτύπημα και μια χοντρή χτένα τρύπησε το μεταλλικό πλέγμα. Συνεχίζοντας να κινείται με αδράνεια, το πλάσμα του κοσμικού κάτω κόσμου βύθισε το άκρο του στο επόμενο δίκτυο με ένα ισχυρό ρεύμα ρεύματος. Σπινθήρες πέταξαν από τον φράχτη, εκκενώσεις περνούσαν από το σώμα του μαστόδοντος, μύριζε φλεγόμενο μέταλλο και αφάνταστα βδελυρά καμένη οργανική ύλη. Οποιοδήποτε χερσαίο ζώο θα ήταν νεκρό, αλλά αυτός ο εκπρόσωπος της πανίδας είναι αμέσως σαφές ότι έχει μια εντελώς διαφορετική σωματική δομή. Το τέρας δεν μπόρεσε να βγάλει αμέσως τον κορμό του - και ακολούθησαν μια σειρά από γρήγορα χτυπήματα, όπως η περιστροφή των πτερυγίων της προπέλας. Ωστόσο, το ηλεκτροστατικό φορτίο, με μια μικρή καθυστέρηση, ξεπερνώντας την αντίσταση εξωγήινης σάρκας, χτύπησε οδυνηρά τον νεαρό μαχητή. Πηδώντας πίσω, συγκρατώντας μια κραυγή, από τον λυσσασμένο πόνο που τρύπησε κάθε φλέβα και κόκκαλο, ο μονομάχος πάγωσε και, σταυρώνοντας τα χέρια του στο γδαρμένο στήθος του, άρχισε να διαλογίζεται όρθιος. Η ακινησία του με φόντο το θηρίο που σκύβει και το κοινό που μαινόταν σαν καταιγίδα φαινόταν ασυνήθιστη, σαν αυτή ενός μικρού θεού πιασμένου στην κόλαση.
Το αγόρι ήταν ήρεμο, σαν την επιφάνεια ενός παγωμένου ωκεανού, ήξερε... Μόνο μια κίνηση μπορεί να χτυπήσει ένα τέτοιο τέρας. Πολύ δυνατό χτύπημα.
Σκίζοντας τη χτένα σε κομμάτια ματωμένου κρέατος, το διπλοειδές πήδηξε με όλη του τη μάζα πάνω στον αυθάδη άτριχο πίθηκο. Πώς μπορείς να αφήσεις κάποιο μικρό πρωτεύον να σε κερδίσει. Συγκεντρώνοντας τη θέλησή του, συγκεντρώνοντας όλα τα τσάκρα και την ενέργεια σε μια ενιαία δέσμη, ο νεαρός άνδρας έδωσε ένα ισχυρό χτύπημα σε ένα άλμα. Αυτή η αρχαία τεχνική του Haar-Marad, που είναι διαθέσιμη σε λίγους, είναι ικανή να σκοτώσει αυτόν που την προκαλεί. Το χτύπημα έπεσε στον ήδη ηττημένο νευρικό πυρήνα του γιγαντιαίου μαχητή. Το δικό του βάρος και η ταχύτητά του αύξησαν τη δύναμη της κινητικής ενέργειας και αυτή τη φορά, η νευρική απόληξη δεν καταστράφηκε απλώς, αλλά πολλά μεγάλα νευρικά στελέχη σκίστηκαν από τη διάσειση. Ο γίγαντας των κρυστάλλων ήταν εντελώς παράλυτος.
Το πτώμα πέταξε προς τη μία κατεύθυνση, ο νεαρός άνδρας προς την άλλη.
Ο κυβερνητικός δικαστής μέτρησε χαμηλόφωνα:
- Ενα δύο τρία...
Μετρούσε στη γλώσσα σταλζάν.
Και οι δύο μαχητές ξάπλωσαν ακίνητοι, με το τελευταίο χτύπημα ο νεαρός συνέτριψε το τέρας, αλλά ο ίδιος έσπασε το πόδι του. Ωστόσο, η συνείδηση δεν πρόλαβε να πέσει εντελώς τον μονομάχο και το αθλητικά χτισμένο αγόρι, ξεπερνώντας τον πόνο, σηκώθηκε όρθιος, σηκώνοντας τα σταυρωμένα χέρια του σφιγμένα σε γροθιές (σημάδι νίκης στη νοηματική γλώσσα της αυτοκρατορίας Stalzan).
