İlk günlerde öyle görünüyordu. Ancak Kiev'i bir hava alayı tarafından baskınla almak mümkün değildi. Ayrıca, paraşütçüler ağır hasar aldı ve geri çekildi. Daha sonra askerler Kiev'den ve bölgeden çekilmek zorunda kaldı.

  Savaş uzadı, kayıplar arttı. Ve Ukraynalıların direnişi daha da güçlendi.

  Batı'dan silah temini de arttı. Rusya'da, tüm propaganda çabalarına rağmen, savaş karşıtı duygular büyüdü. Liberal Demokrat Parti'nin lideri değişti ve bu aynı zamanda bir işaretti: eski politikacılar yok oluyor. Kim ayağının önüne çıktı, kim kendisi gitti. Zyuganov da yaşlandı ve zayıfladı. Rusya Federasyonu Komünist Partisi'nde eleştirileri yoğunlaştı. Ayrıca, Tanrı'nın Kendisi komünistlere muhalefet etmelerini ve yetkililerle çatışmalarını emretti. Ve Ukrayna ile savaşı desteklediler. Ve sonra, elbette, Zyuganov'a yönelik saldırılar yoğunlaştı.

  Putin bu durumda elbette Gennady Andreevich'in tarafındaydı: en azından güvende. Yaşlı at karık yolunu bozmaz, ancak derine sürmez de.

  Zyuganov bütün bir fenomendir. Aslında seçimleri gönüllü olarak Yeltsin'e sızdırdı, zayıf ve pasifti. Ve sonra çok yaşlandı. Uygun muhalefet. Ve komünistler ona müsamaha gösterdi, ki bu aptalca. Çok akıllı değiller.

  Bu bir kez daha komünistler arasındaki liderlik hastalığından bahsediyor. Birleşik Rusya'da daha da fazla fikir ve özgürlük çeşitliliği var. Burada Sergei Shoigu, Ukrayna yüzünden güvenilirliğini kaybetti. Ve onu eşbaşkanlardan dışlamak için fikirler de vardı.

  Putin'in sağlığı yetmişinci doğum günü kutlamaları sırasında kötüleşti. Ve çok ciddi. Yetmiş yaşında Stalin, Brejnev ve Kruşçev çoktan geçmişti. Ve Putin bir istisna değil. Bir halef hakkında düşünmeye başladı. Üstelik Ukraynalılar bunu kaldırmak istiyor. Ve asla bilemezsin. Hepimiz Tanrı'nın altında yürüyoruz.

  Ama yerine kimi atamalısınız? Zhirinovski'ninki gibi olmamak için vasiyetsiz öldü. Fikirlerden biri, en büyük kızı başbakanlık görevine atamaktı. Ancak bu, ekonomiyi çökertmek anlamına geliyordu. Mihail Mişustin bundan pek hoşlanmadı. Hatta 3 Mart'ta Mihail Gorbaçov'dan sonraki gün doğdu. Ve uğursuz bir işaret gibi görünüyordu. Evet ve Mihail Vladimirovich'in kel kafası Gorbaçov'unkinden daha büyük. Ve bu kel kafalar her zaman seleflerini ezdi. Yani, Mikhail Mişustin'den kurtulmak gerekiyor, ancak kimi koyacağı belli değil. Hepsinin eksiklikleri var. Dmitry Rogozin'i tavsiye ettiler, ancak Birleşik Rusya ondan pek hoşlanmıyor.

  Putin, Medvedev'i kişisel olarak sevdi, ancak halk arasında popüler değildi ve belki de yumuşak gövdeli. Ayrıca Medvedev kendini önemsiz bir başbakan olarak gösterdi. Burada seçim zaten sınırlıdır. Bir de Vaino vardı. Ayrıca Rus olmayan ve savaşla ilişkili bir soyadı. Ama o Baltık'tan ve bu gerçekten en iyi seçenek değil, gerçekten bir tilki olmasına rağmen, Vladimir Putin'in kendisi kadar ortalama, kurnaz ve hain!

  Bununla birlikte, Dmitry Medvedev de bir tilkiydi, ancak dışarıdan bir sümüklü böcek ve yumuşak gövdeli bir entelektüel izlenimi verdi.

  Ama görünüş aldatıcı olabilir. General Lebed görünüşte çok heybetli. Ve seçkinleri ondan uzaklaştırdı. Oligarklar onun üzerine bahse girme konusundaki fikirlerini değiştirdiler. Ancak, Lebed'den bir başkan yapmayacaklardı. Zyuganov ve daha sonra çok popüler ve iddialı Zhirinovsky için bir spoiler olarak kullanıldı. Ve Lebed tüm beklentileri bile aştı. Bundan sonra, ısıtılması gerekiyordu.

  Uzun bir pazarlıktan sonra, oligarklar Lebed'i Krasnodar Bölgesi'nde beslemeye koydu ve federal siyasete katılmasını yasakladı. Sonra general çok garip ve şüpheli koşullar altında öldü.

  Oligarşinin çoğu, Putin'i zayıf iradeli, gri bir fare olarak gördükleri için de dahil olmak üzere bir seçim yaptı. Ama görünüş aldatıcıydı.

  Ve fare, dünyayı nükleer savaşın eşiğine getiren korkunç bir canavara dönüştü.

  Putin'in biraz zararsız görünümü ve aldatıcı nezaketinin yukarı doğru hareket etmesine izin verdiği söylenmelidir. Oligarklar, Yeltsin ailesi kohortundan birinden daha sert Lebed'den, gürültülü ve hatta histerik Zhirinovsky'den korkuyordu.

  Zyuganov'un hesabına farklı yaklaşımlar da vardı. Seçkinlerin bir kısmı Komünist Parti liderini alıştırmak ve onu kabul edilebilir kılmak istiyordu. Ayrıca kırmızı oligarklar ve bir dizi yönetici vardı.

  Ancak Zyuganov'un ekibi çok büyük ve herkese tekrar rüşvet vermek istemedi ve şişman ve parçalar. Göründüğü gibi, kendi ekibi bile olmayan güvenli Putin'i tercih ettiler.

  Ve parti "Birlik" ya da sıradan insanlarda çağrıldığı gibi ayı attı. Ve elbette, öncelikle Boris Berezovsky tarafından kuruldu: Yeltsin'in saygınlığı ve Kremlin'deki en etkili figür. "Çar" Boris'in halefi olmak için çektiği Boris Nemtsy'yi ortadan kaldıran oydu.

  Yeltsin, Boris Efimoviç'i gerçekten varisi yapmak istedi. Ancak yetkilileri Volga'ya transfer etmeyi teklif ederek çok aptalca kendisine karşı çevirdi ve genel olarak insanlarla paylaşmayı talep etmeye başladı. Ve Boris Efimoviç'e karşı gizli bir mücadele başladı.

  Yani başbakana konan o değil, ki bu çok daha doğal olurdu, Kiriyenko. Ancak henüz kimse ikincisini halef olarak hazırlamadı ve Yeltsin'in kendisi de.

  İşin garibi, Boris, Devlet Dumasını dağıtmak için Kiriyenko'yu kullanmak istedi.

  Üstelik oligarkların bir planı vardı, yeni seçimleri ilan etmemek. Dahası, dar görüşlü Zyuganov'un başkanlığındaki komünistler, Devlet Duması seçimlerinin iptaline neden oldular.

  Seçim yasasında, seçimlere katılabilmek için partilerin bir yıl içinde yeniden kayıt yaptırmaları gerektiğini öngören bir değişiklik önerdiler. Ve hiçbir parti bu anı geçmedi.

  Zyuganov, elbette, bir aptal olduğunu gösterdi. Komünistlerin tarihteki en yaşlı başkanı, zayıf, muhafazakar, görünüşte nahoş, kesinlikle karizmadan yoksun.

  En güçlü, komünist muhalefetin başkanının rolü için en uygun olanı.

  İçinde Tanrı'nın kıvılcımı yoktur ve Komünist Partinin tüm eksikliklerini sembolize eder ve otuz yıllık sözde liderlik için bile seçmenlerden bıkmıştır ve yaşlanmıştır ve genellikle biraz yürür.

  Zyuganov gibi biriyle anlaşmak elbette en kolayı. Gennady, muhalefetin görünümünü göstermeye çalışsa da.