Adala'nın tweet'i:

  Kaderin dengede

  Canavarlar bize saldırıyor!

  Ama Tanrıya şükür, arkadaşlar var,

  Ama Tanrıya şükür, arkadaşlar var!

  Ve böyle bir darbe vur

  Çok geç olmayana kadar!

  Ve sonra önden yürüyen üç tyrannosaur aniden dönüp birbirlerine saldırdılar. Ve pençeleriyle güçlü, griden kahverengiye benekli deriyi yırtmaya başladılar. Döngüler canavarlardan uçtu ve bir kriz içinde kıvrandı. Diğer tiranozorlar onlara saldırmaya başladı ve mağlup uzaylıların kemiklerini kırıp etlerini öğüterek gerçekten pes ettiler.

  Adala içini çekerek şunları söyledi:

  - Bu korkunç!

  Kızıl saçlı savaşçı çocuk şarkı söyledi:

  - Savaş hayatı korkunçlaştırır,

  Değerli ve güzel bir ölüm!

  Edik burada yine Rubik Küpünde bir şeyi çarpıttı . Ve yine, diğer tiranozorlar birbirlerine koştu ve ısırdı. Aynı zamanda döngüleri düşürdüler . Geri ateş etmeye çalıştılar. Ancak ateşleri bu tür canavarlara karşı pek etkili değildi.

  Çocuklar neşeyle şarkı söylediler:

  Boşuna düşman inanıyor

  Bizi cesurca ne kırabilir ...

  Kim cüret eder, savaşta saldırır -

  Düşmanlar öfkeyle yenilecek!

  Ancak bu durumda, döngülerin düşmanları birbirlerini yok etti ve vurdu. Ve tiranozorlar tarafından ezildiler. Ve böyle bir karmaşa ortaya çıktı. Ve dinozorların kanı yeşil ve maviydi ve bisikletçilerin kanı turuncuydu. İçlerinden birinin kaskı çıkmıştı. Ve çok çirkin bir kupa görünür hale geldi, ancak belli belirsiz bir şekilde bir insana benziyordu. Ama dövmelerde, korkunç yaratıklarla.

  Adala gıcırdadı:

  - Evet, bu yaratıklar pek hoş değil ve bu tür yetişkinler!

  Edik kendinden emin bir şekilde cevap verdi:

  - Burada asla, umarım, yetişkin ve hatta yaşlı bir adam olmayacağım! Ekibimizin her halükarda bedeni büyütmemesinin bir yolu var!

  Çocuklar koro halinde şarkı söylediler:

  Yetişkinler elbette aptaldır,

  Sakal bırakmana gerek yok...

  Tıraş olmamıza gerek yok çocuklar.

  Ölümsüz olmak sonsuz bir ödüldür!

  Burada kalenin topçuları kendi birliklerini dövmeye başladı ve bunu muazzam bir öfkeyle yaptı.

  Aniden duvarlarda daha ağır silahlar belirdi ve minyatür atom bombaları gibi patlayan hediyeler fırlatılmaya başlandı ve hatta karakteristik mantarlar yükseldi!

  Adala endişeyle şarkı söyledi:

  Nükleer savaş, nükleer savaş

  Sen cehennemin gücüsün, çok korkunçsun,

  İnsanlar, inan bana, gerek yok!

  Edik başını salladı, modaya uygun, hafif, hafif altın rengi bir saç kesimi vardı. Güzel melek yüzüyle reklamlarda rol alabilen çok tatlı bir çocuk. Bu arada, başka koşullar ve maceralar altında çekildi.

  Ve her yerde sigara içiyordu ve duman jetleri yükseliyordu.

  Savaşçı kız Edik'e sormuş:

  - Peki bu kaleyi nasıl alacağız? Sessizlik, değil mi?

  Dahi çocuk gülümseyerek cevap verdi:

  - Tam olarak değil! Aksine, tam tersine, sesle!

  Yanağına kartal saplanmış savaşçı çocuk şaşırmış:

  - Ne sesi? Belki ultrason?

  Edik cevap verdi:

  - HAYIR! Hipersonik kullanacağız! Bu bence hoşunuza gidecek.

  Genç savaşçılar güldüler ve şöyle dediler:

  Döngünün küfürlerine dalın ,

  Ve canavarı öldür...

  somunları iyice sıkın

  Ve köpek havladı!

  Ama burada, kalenin kapıları onuncu kez tekrar açıldı. Ve içlerinden, üstelik devasa boyutlarda mekanik bir boa yılanı çıktı. Ve ağzı bir ispermeçet balinasınınkinden daha büyük. Ve dişler, devasa matkaplar gibi dönüyor, vızıldar ve havada parlıyor.

  İşte başka bir sibernetik canavarı.

  Adala, diliyle kıpkırmızı dudaklarını yalayarak şunları kaydetti:

  - Bunu beklemiyordum, ne sürpriz!

  Savaşçı çocuklar çok sevindi ve hatta coşkuyla şarkı söylediler:

  Durumu hayal et

  Gerçekleşecek her şeyi önceden biliyoruz...

  Ve neden o zaman şüpheler, endişeler,